Weer met exact hetzelfde aantal deelnemers verzamelden we ons in alle vroegte (8:30 uur) bij Morshuis om vanaf daar met vier auto’s naar Apeldoorn te rijden. Een paar renners hadden al baan-ervaring opgedaan door het eerdere bezoek, maar de meerderheid zou als ‘rookie’ de baan opgaan. Het was een perfecte dag om overdekt te gaan fietsen, want het regende pijpestelen onderweg en het is die dag ook niet meer droog geweest ook.
Bij binnenkomst keken we onze ogen uit. Ten eerste naar het geweldige complex waarin naast een wielerbaan, ook een volleybalveld en een atletiekbaan gehuisvest is. Maar ook vooral naar de fraaie fietsen die we tegenkwamen. Klapstuk was wel ‘de snelste baanfiets ter wereld’ die pronkend aan de muur hing en waar wij jammergenoeg alleen maar foto’s van mochten maken.
Nadat we ons vertrouwde wielertenue hadden aangedaan en de meegebrachte pedalen waren gemonteerd, liepen we met de fietsen aan de hand richting middenterrein van de baan. Het blijft toch weer even slikken als je vanaf die positie de steile bochten om je heen ziet (maximaal 42 graden). Ook deze keer zat de clinic goed in elkaar. Eerst een paar rondjes op het vlakke rijden om te wennen aan de fiets en een paar oefeningen om te leren afremmen. Al snel kwamen de pionnen op de baan die we al slalommend moesten passeren. Bij deze eerste oefening merkten sommige rijders al dat het blauwe vlak aan de binnenkant van de baan toch wel erg glad was. Na de slalom en een korte pauze moesten we de instructeur volgen op de baan, zodat we met de juiste snelheid steeds hoger in de bochten kwamen te rijden. Bij de oefening om individueel te sprinten en weer aan te sluiten bij de groep, kwam het zweet goed los.
Na de volgende pauze werd er nog sprintwedstrijdje ‘met staande start’ gereden. Barend was deze keer de rapste en na afloop vertelde hij dat zijn winst te danken had aan een geweldige start. (We weten tot op heden nog niet zeker of hij nu wel of geen zetje van de instructeur heeft gekregen…). Wat wel opviel was dat onze rondetijden ten opzichte van de vorige keer beduidend langzamer waren. Destijds klokten drie renners onder de 24 seconden, terwijl deze keer de winnende tijd er boven lag. Tsja, het vroege tijdstip van opstaan speelde ons parten …
Rondetijden met staande start (250 m.)
- Barend 24:20
- Arnold 24:58
- Gerald 24:72
- Marco 24:74
- Marc 24:78
- Nico 25:01
- Richard 25:23
- Robert 25:47
- Rob 25:49
- Wouter 25:62
- Jan 26:17
- Theo 26:25
- Bas 27:40
- Martin 28:08
Inderdaad geen tijden waar de wereldkampioen sprint onrustig van wordt. Het toeval wilde dat hij (we hebben het dus over Harrie Lavreysen) die dag ook in Apeldoorn was om een clinic te verzorgen aan talentvolle jeugdige wielrenners. Vlak voordat hij zijn fiets pakte hebben we kort foto-momentje gepakt.
Al met al een zeer geslaagde clinic en bij thuiskomst werd er bij Morshuis nog lang gesproken over deze bijzondere fietservaring. Dit deden we onder het genot van een overheerlijk stamppotbuffet en een koel biertje. Wie weet komt er ooit nog een nieuwe gang naar het Omnisportcentrum in Apeldoorn; we kennen de weg inmiddels goed!
