Zaterdag 22 juni 2019 (vertrek)
Na een lange periode van voorbereiding is het dan eindelijk zo ver: we staan klaar voor vertrek naar de Franse Alpen! Om 5 uur ’s ochtends hebben we ons verzameld op de parkeerplaats van Morshuis. Zes auto’s en één bus, terwijl één auto (met Rogier) al in Frankrijk vertoeft. Jammer genoeg hebben Arnold en Rick zich in de laatste week (noodgedwongen) nog afgemeld, zodat we deze ochtend met 22 man richting Jausiers vertrekken.
We rijden via Luxenburg waar de tank wordt gevuld en onze magen met een broodje of andere snack. We zijn dan al niet meer met de volledige colonne bij elkaar, maar dat was ook geen uitgangspunt. De route vervolgt zich door Frankrijk; eerst over de Franse tolwegen en later over de route Napoleon. Deze laatste is wel erg mooi, maar schiet totaal niet op. Helemaal niet als de navigatie van de auto je ook nog ‘binnendoor’ over de Pontis leidt. Een bijzondere ervaring om dit vanuit de auto mee te maken… Geluk voor de meerderheid is dat deze route slechts door één auto is gevolgd.
Tussen 18:00 en 19:00 uur arriveert iedereen op de plaats van bestemming en worden de fietsen van de dragers gehaald, de bus uitgepakt en de eigen spullen van de auto’s naar de appartementen gedragen. Op het veldje voor de woning wordt al snel de tapinstallatie in orde gemaakt en de tent opgezet. Precies in deze volgorde!
Nadat iedereen zijn plekje in de woning heeft gevonden, eten we samen buiten bami met saté. Het Weizen-bier blijkt erg populair te zijn; aan het einde van de avond is het eerste vat (20 l) op.
Zondag 23 juni 2019 (Col de Vars – Pont Chatelet)
Na ons eerste nachtje in Frankrijk verzamelen we ons tegen 09:30 uur voor een gezamenlijk bakje koffie. Ontbijten doen we in het eigen appartement en dat blijkt goed te werken.
Onze voorzitter spreekt ons toe en heet vooral de vier ‘rookies’ van harte welkom: Gerald, Marco en beide Marcels. Voor Gerald heeft Martin nog een verrassing in petto: een geslepen vleesmes, waarmee hij zijn taak als kok tot in de perfectie kan uitvoeren. Ook heeft Martin een beker meegenomen (ooit aan de Bokk’nrieders geschonken in Winterberg) die beschikbaar wordt gesteld voor de ‘bergkoning 2019’. Normaliter zal dit een tweestrijd worden tussen Marc Arends en Theo Klumpers; beiden ‘hors catégorie’. De strijd tussen het krachtmens en het trainingsbeest belooft een spannende te worden.
Dan vertrekken we samen naar de eerste berg: de Col de Vars. Het is ondertussen erg warm geworden, zodat veel drinken een vereiste is. We rijden een mooie, niet al te steile, beklimming en kunnen bij de bus even bijkomen en wat eten en drinken. We dalen de berg half af om vervolgens een andere klim te pakken naar Pont Chatelet; een fraaie brug die een fantastisch uitzicht biedt op de weidse vallei onder ons.
Tot onze schrik zien we dat ook Gerrit met de bus deze smalle klim is ingezet en vragen ons af of en hoe hij weer beneden komt. Gelukkig kan hij nog een stukje doorrijden om vervolgens te draaien en probleemloos af te dalen.
Rond 15:00 uur zijn we terug bij het appartement en laten de salade, soep en kwark goed smaken. Op het avondmenu staat vandaag beef, kip en groente. Na het eten besluiten we de volgende dag geen vier uur in een warme auto te gaan zitten, maar de rit rond het meer te doen.
Het tweede vat Weizen is aan het eind van de avond op.
Maandag 24 juni 2019 (rondje Lac Serre-Poncon)
De eerste dag heeft zijn sporen al achter gelaten; ook de ‘rookies’ weten nu waar ze aan toe zijn! Voor Gerald geldt dat zeker; hij gaat zijn 28-tandwiel inruilen voor ‘minimaal een 34’. Samen met Marc Kemna fietst hij naar het dorp en wordt daar prima geholpen door de plaatse-lijke fietsenmaker. Met een nieuw tandwiel en zelfvertrouwen plaats hij de fiets achter op de drager.
We gaan vandaag eerst een stukje met de auto op weg naar Le Lauzet-Ubaye, om vervolgens een rondje langs het meer te rijden. Ook rookie Marcel Hesselink heeft een bijzondere ervaring als hij zijn auto start. Luid en duidelijk zingt Bennie Jolink hem gelijk toe: ‘ik bun muu en ik wil noar huus’. We zien Marcel toch even vertwijfeld kijken …
Na de groepsfoto op de parkeerplaats (zie voorkant) rijden we achter elkaar de route langs het meer. De weg gaat glooiend op en neer en we rijden door tot we niet verder kunnen bij een tunnel. Door werkzaamheden zijn we gedwongen af te stappen en even geduld te hebben. Er wordt wat gedronken, gegeten en foto’s genomen en net op het moment dat Harry komt aangereden, wordt de tunnel vrijgegeven en kunnen we verder. Na een korte stop bij de bus rijden we door tot de geplande koffie-stop bij restaurant Le Relais Fleuri aan het meer.
Na de pauze besluit een zevental renners de Pontis op de terugweg mee te pakken. Theo en Marc beginnen elkaar al de eerste spelde-prikken uit te delen in hun titanenstrijd en (op gepaste afstand) volgen ook Nico, Martin, Gerald, Robert en Wouter. De klim was voor de laatste groep al een uitdaging, de afdaling is dat zeker! Het slechte wegdek en het vele grind zorgt ervoor dat Gerald in de één-na-laatste bocht onderuit gaat en zijn onderbeen iets open schaaft.
Tegen 17:30 uur is iedereen weer terug bij de appartementen. We eten deze avond Goulash en worden verrast met een lekker toetje: Tiramisu.
De verwachting is dat het de volgende dag erg warm wordt en we besluiten de geplande Koninginnerit te ruilen met de vrijdag-rit. Het derde Weizen-vat raakt ondertussen leeg…
Dinsdag 25 juni 2019 (rondje Bonette)
Om 09:30 uur starten we de beklimming van de hoogste berg uit de omgeving: Col de la Bonette (2802 m). Het blijkt een prachtige klim te zijn; niet al te zwaar en met een geweldig uitzicht onderweg. De laatste meters rijden we langs sneeuwwallen en voelt de temperatuur een stuk aangenamer.
De meeste renners nemen de afdaling richting de Col de la Moutière. Dit blijkt een berg met heel andere klimpercentages! Na een 18 kilometer lange klim komen we in de sneeuw terecht en moeten onze (lijdens)weg vervolgen over een onverhard pad van ruim 3 kilometer.
Op sommige stukjes kan gefietst worden, maar er zijn ook gedeeltes waar we door de sneeuw moeten lopen en grind en keien moeten ontwijken. Het pad eindigt uiteindelijk weer op de Bonette, waar via de grote weg kan worden afgedaald. Aan het eind van de middag worden ook de twee laatste renners als helden onthaald en de (sterke) verhalen kunnen beginnen…
Voor het eten worden we verrast door Gerald, Marco en Robert die een soort pubquiz in elkaar hebben gezet. Drie groepen (team Jumbo, Roompot en Sunweb) strijden fanatiek om de meeste punten. Erg veel worden er niet gescoord, want de vragen zijn nogal specifiek en detaillistisch. Het is toch geen schande als je niet weet ‘hoe de zus van de achterbuurvrouw van Eddy Merckx’ heet?. Het team met de minste strafpunten wint uiteindelijk een fles champagne; chapeau!
De barbecue smaakt prima; lekker vlees en vers-gesneden salade erbij. Aan het eind van de avond is er nog slechts één vat Weizen over.
Woensdag 26 juni 2019 (rustdag)
Deze dag kunnen we wat langer uitslapen en uitgebreider ontbijten. De ochtend wordt gebruikt voor klein fietsonderhoud en we zoeken vooral de schaduw op. Aan het eind van de ochtend krijgen we allen een heerlijk stuk Hollandse appeltaart met Franse slagroom.
Deze slagroom wordt speciaal geklopt door Nico;
de verwachting is dat hij dat als geen ander kan. Het moet gezegd worden; het resultaat smaakt uitstekend, al schijnt het dat in het appartement waar Nico bezig is geweest de ingrediënten nog aan het plafond en in de gordijnen zitten!
Deze dag laat ook zien dat sommigen gewoon niet stil kunnen zitten op een rustdag. Rogier laat zich door Ben nog een keer bovenop de Bonette afzetten om nog een keer te kunnen afdalen. Ook Gerrit en Jan gaan mee in de auto, maar laatstgenoemde ziet bij bocht twee al groen en geel van de misselijkheid. Is het wagenziekte, heeft Jan al teveel van zijn lichaam gevraagd of is het een verkapte manier om zelf een stukje te mogen rijden (als chauffeur wordt je immers minder snel duizelig) in de hagelnieuwe Volvo van Ben? Rogier is in ieder geval een stuk sneller beneden dan de auto en haalt een snelheid van 81 km in de afdaling.
Ook Marc Arends blijkt de rustdag moeilijk door te kunnen komen en pakt begin van de middag zijn fiets om ook nog een keer de Bonette op te gaan. Verschil is wel dat hij dit inclusief beklimming doet.
Een groepje Bokk’nrieders gaat ’s middags zwemmen en een groepje gaat naar het centrum van Barcelonette om een bordje pasta te eten. Voor de thuisblijvers is er tosti en aan het einde van de middag zitten we weer gezellig samen in de tuin.
Het weer slaat dan vrij snel om. Donkere wolken komen dichterbij en tegen 16:30 uur begint het behoorlijk te plenzen. Ook waait het dan erg hard en met man en macht wordt de tent op de plaats gehouden. Als we de tent later even alleen laten, wordt deze gegrepen door een flinke windvlaag en zijn diverse herstelwerkzaamheden nodig om hem weer rechtop te laten staan.
We gaan deze avond iets eerder naar bed, want morgen staan maarliefst drie bergen op het programma in de Koninginnerit.
Donderdag 27 juni 2019 (Koninginnerit)
Rond 5 uur gaat in de meeste appartementen de wekker, omdat we om 6 uur willen vertrekken voor de langste rit van de week. Vanwege de hitte is besloten om de route in omgekeerde volgorde te fietsen. Hierdoor zijn de hellingen iets minder steil en dus beter verteerbaar met deze temperaturen.
We beschikken vandaag over twee volgauto’s. Behalve de bus, rijdt Marcel Schepers vandaag in een auto achter ons aan. Harry doet vandaag alleen de eerste beklimming en parkeert dan zijn fiets op de drager van de auto.
De eerste beklimming (Col de la Cayolle, 2326 m) loopt erg mooi en is door het relatief koele weer goed te doen. Na de afdaling van deze berg wordt direct begonnen aan de tweede klim van de dag: Col de Champs, 2087 m). De beklimming gaat een flink stuk door het bos, hetgeen nog voor enige schaduw zorgt. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot hoog in de 20 graden.
Na de Col de Champs hebben we nog één berg te gaan: Col d’Allos (2240 m). De strijd om de beker is inmiddels in volle gang en iedereen is benieuwd hoe het zal aflopen. Groot is onze verbazing (en toch ook wel bewondering) als we ’s middags horen dat Theo en Marc een verkeerde afslag hebben genomen in de aanloop naar de Col d’Allos. Het blijkt dat ze een doodlopende weg richting Lac d’Allos zijn opgereden, waar de hellingen hier en daar richting 15% gingen. In plaats van drie bergen, hebben zij er (niet geheel volgens planning) vier gedaan! Van degenen die zich wel aan het programma hebben gehouden, is Rogier er vanaf het startschot met een speciale tactiek vandoor gegaan; niet stoppen en blijven trappen. Hierdoor komt hij uiteindelijk als eerste boven bij de Col d’Allos; een prima prestatie!
De beker gaat echter terecht naar Theo Klumpers, die als eerste boven de ‘extra berg’ is aangekomen en ook in de rest van de route zich als een echte bergkoning laat zien.
De strijd in de B-groep wordt in de laatste meters op de Col d’Allos beslist, doordat Martin net iets meer power over heeft dan Wouter.
Maar belangrijkste van alles is dat iedereen de monstertocht zonder kleerscheuren overleeft en dit wordt ’s avonds volop gevierd. De Weizen is nu echt op…
Vrijdag 28 juni 2019 (Col de Larche)
De laatste dag besteden we aan een rustige beklimming van Col de Larche. Op de top wachten we op iedereen.
Daarna dalen we samen af naar de koffiestop halverwege de berg.
We zijn weer op tijd terug bij de appartementen en beginnen met opruimen. Er is nog tijd over voor een biertje en rond half zes vertrekken we naar het centrum van Barcelonette om te eten. De salade en het hoofdgerecht smaakt prima en Harry spreekt namens de groep een dankwoordje uit aan onze voorzitter Martin.
Deze laatste avond zitten we nog gezellig rond de tap en worden door Robert bijgepraat over zijn bijzondere skills op de fiets. Het blijkt dat hij zich deze week op de fiets ‘in één vloeiende beweging’ in gereedheid heeft gebracht, om al rijdend zijn volle blaas te kunnen ledigen. De toehoorders luisteren vol bewondering en er schijnt een clinic te worden gepland waarin Robert zijn edele kunsten gaat delen met de rest van de Bokk’nrieders. Datum volgt ;-)
Aan alles komt een end, ook aan deze heroïsche fietsweek in de Franse Alpen. Zaterdag beginnen we om 5 uur aan de terugreis naar Albergen.
C’est tout!
